Najpiękniejszą i najliczniejszą odmianą powojników są clematisy. Przy odpowiednim wyborze odmian i pielęgnacji możemy cieszyć swoje oko od wczesnej wiosny aż do października.
Powojniki to pnące krzewy lub byliny o urokliwych kwiatach w różnorodnych kolorach. Niektóre odmiany mają także dekoracyjne owocostany, które zdobią ogród w czasie zimy. Mogą być wiecznie zielone lub zrzucające liście. W polskich ogrodach dorastają do 1-3 metrów. Cechą charakterystyczną dla powojników są ogonki liściowe za pomocą których pną się. Kwiaty są najczęściej obupłciowe, pojedyncze, promieniste o bardzo różnej wielkości i kształtach. Owocem jest tzw. wieloniełupka, zazwyczaj w postaci owłosionej, srebrzystej kuli.
Najlepiej kwitną w żyznej, przepuszczalnej, próchniczej glebie o odczynie obojętnym. W zależności od gatunku i odmiany sadzimy na stanowisku słonecznym lub półcienistym ale podstawa rośliny powinna być w cieniu.
Niektóre powojniki są bardziej wrażliwe na suszę inne mniej. Nie mniej jednak w czasie upałów należy umiarkowanie podlewać. Podłoże zawsze musi być wilgotne.
Nawozimy wczesną wiosną, najlepiej nawozem organicznym, kompostem lub obornikiem, omijając miejsca tuż przy pędzie.
Nie wszystkie powojniki przycinamy równo, jedne mocno, inne średnio lub wcale. Cięcie wykonujemy zazwyczaj pod koniec marca, po ściągnięciu okrycia, gdy pąki są nabrzmiałe, na wysokości 0,5-1 cm zawsze nad zdrowym pąkiem. W pierwszym roku uprawy przycina się 30 cm nad gruntem. Ma to pobudzać do wyrastania nowych pędów z podstawy krzewu. W kolejnych latach cięcie zależy od gatunku, odmiany i pory kwitnienia. Odmiany wielkokwiatowe kwitnące dwa razy do roku i odmiany, co do których nie mamy pewności, jak z nimi postępować, przycinamy na wysokości ok. 70 cm nad ziemią w drugim roku po posadzeniu, a w następnych latach 100-150 cm. Powojniki, które kwitną latem, przycinamy nad 2-3 parą pąków 20-40 cm nad ziemią, a w następnych latach o 10 cm wyżej. Kwitnące tylko na starych pędach tnie się dopiero po kwitnieniu na wysokości minimum 1 metra od ziemi. Powojniki, które kwitną wczesną wiosną i są obsypane masą drobniutkich kwiatów, nie przycinamy. Zawsze usuwamy chore pędy a cienkie i słabe ucinamy na wysokości 30 cm nad ziemią.
Rośliny te sadzimy tam gdzie mogą się wspinać, czyli przy ogrodzeniach, siatkach, pergolach, czy altanach. Można uprawiać je w donicy. Dobrze znoszą zanieczyszczenia powietrza, a zatem sprawdzą się np. na balkonach w dużych miastach. Warto je sadzić wśród niskich i średnio niskich krzewów. Niektóre odmiany można również potraktować jako rośliny okrywowe, pokrywając ziemię tworzą kwieciste kobierce, zatrzymują wilgoć w glebie oraz zapobiegają wzrostowi chwastów.
Na zimę powojniki wielkokwiatowe okrywamy, ponieważ są wrażliwe na niską temperaturę.
