Borówka amerykańska jest owocowym krzewem należącym do rodziny wrzosowatych. Pędy borówki są rozgałęzione. Może dorastać do 2,5 m wysokości. Liście borówki są zielone, eliptyczne i skórzaste. Kwiaty o dzwonkowatej, kremowobiałej koronie zebrane w grona pojawiają się od kwietnia do maja. Owoce, w zależności od odmiany, dojrzewają od połowy lipca aż do września. To kuliste, lekko spłaszczone jagody o barwie ciemnoniebieskiej lub granatowej. Są jędrne, soczyste, słodkie i bardzo smaczne. Nadają się do bezpośredniego spożycia, na przetwory i do mrożenia.
Borówkę warto mieć w ogrodzie ze względu na liczne właściwości odżywcze i zdrowotne. Owoce te zawierają dużo witamin i minerałów (witamina C, tiamina, ryboflawina, niacyna, witaminy B6, A, E, K i kwas foliowy), a także potasu, fosforu, wapnia, magnezu, sodu, żelaza selenu oraz cynku. Zawarte w owocach:
- polifenole (wykazują działanie antyoksydacyjne, zapobiegają powstawaniu nowotworów oraz chorób układu krążenia),
- fitoestrogeny (regulują poziom cholesterolu),
- antocyjany (obniżają ciśnienie krwi),
- błonnik i garbniki (poprawiają pracę jelit i ułatwiają usuwanie toksyn z organizmu).
Dodatnio wpływają również na przemiany hormonalne dokonujące się w naszych organizmach. Są mało kaloryczne i doskonałe dla diabetyków.
Jagody borówki dojrzewają nierównomiernie, co przyczynia się do wydłużonego okresu dojrzewania. Pomimo, że są samopylne, warto posadzić w sąsiedztwie co najmniej dwie różne odmiany o podobnym okresie kwitnienia. Zapewni to lepsze zapylenie, dłuższe zbiory oraz zwiększy owocowanie o 50%. Do uprawy jednoodmianowej nadaje się ‘Bluecrop’ i ‘Chandler’.
Odpowiednie stanowisko dla borówki jest słoneczne, ciepłe i zaciszne, gleba próchnicza, kwaśna o odczynie pH od 3,8 do 4,8. Zbyt wysokie pH będzie objawiać się przebarwieniami liści na czerwono, co w konsekwencji prowadzi do choroby krzewu i słabego plonowania. Warto ściółkować korą sosnową, kompostem czy kwaśnym torfem dla utrzymania wilgoci w glebie i pH. Dodatkowo można zakwaszać nawozem do borówki.
Najlepsze sadzonki są dwuletnie, ponieważ mają dobrze rozbudowany system korzeniowy i po roku uprawy będą już owocować. Sadzić można zarówno wiosną jak i jesienią. Posadzone wiosną wymagają częstszego podlewania, zaś jesienią okrycia na zimę. Jednym z ważniejszych zabiegów uprawy borówki jest jej przycinanie. Bez cięcia krzewy wydają słabsze pędy z małą ilością pąków kwiatowych. Owoce są drobniejsze a plon spada. Najlepsze owocowanie występuje na 2 – 3 letnich ewentualnie 4- letnich pędach. Przez pierwsze 3 lata od posadzenia usuwa się tylko pędy słabe, chore i przemarznięte. Później usuwa się wszystkie najstarsze pędy, zasychające, chore, uszkodzone, cienkie i zagęszczające środek krzewu. Pozostawia się 6 – 8 pędów głównych. Zabieg ten wykonuje się na przedwiośniu, przed ruszeniem wegetacji. Po 10 – 15 latach dokonuje się odmładzającego cięcia, które polega na wycięciu na przedwiośniu wszystkich pędów tuż przy ziemi. Wiosną wyrosną nowe pędy, należy zostawić kilka najmocniejszych.
